Münire Hoca'ya
erken vedaya gerek yoktu...sinemada gitmek istediğin film hala gösterimde sen o şalını alıp savrularak hayatımdan ayrıldın...yok bize böyle kahır yakışmıyor...hatırlarmısın bilmem ama terkedilme acılarının ilacı olarak seni basmıştım yarama.Anne şefkati gösterirdin akşamları göz yaşıma.insanlar geçiyor trenlerde,uçaklarda,vapurlarda.Bilirsin ben beklemeye alışmışım havaalanlarında,istasyonlarda...Düşünüyorumda seni şimdi nerede beklemek lazım...bilmiyorum...ne kadar acımasızmış içimizdeki çocuk...bu kadar yıl nasıl geçmişse senin yaşamında sana bir tek konuda kızabiliyorum neden o yılların arasında ben azım...kahrolası bir özleyişle bekliyorum otobüs duraklarında seni...telefonu aç ve de ki -oğul ben geldim...geleyim yanına...bilirsin ben beceremem ayrılıkları aslında kavuşmayıda beceremem...ne kadar beceriksizmişim...seni bile ayakta tutamadım...yazık...ah o yarınlar nerede şimdi...
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta