Aksam Şiiri - Erdem Calikoglu

Bugün...
Bugün akşam çok karanlık
Bugün akşam çok sessiz
Bugün akşam çok sensiz

Sensiz bir yürüyüşe çıktım bugün
Yine aklımdaydın ama,
Yine ben sendeydim ama,
Benimle olmadığını fark ettim bugün

Bir meltem çarpıyordu yüzüme uzaklardan
Dönmüştüm sırtımı engin denizlere
Beni kendine çekiyordu gelen sesler dalgalardan
Boğuluyordum, zifiri karanlık, gelen yoktu artık bu sahillere

Ay'dan eser kalmamıştı artık,
Ben mahsur denizin ortasında,
Dönmüştü meltem ayaza
İşliyordu acısı yüreğime her anıda

Bulamadım, kayboldum dalgalarda
Güneş doğmaktan çekinmişti hayatıma
Belirsiz bir ışık yine de ufuklarda
Belki sensindir diye, heyecanı ruhumda

Saatleri sayamadan uçup gitti
Kumlarla bütünleştim
Kalkamadım
Hıçkırıklara boğuldum
Göz yaşlarım ise bitti

Son bir umut misali tutundum hayata
Beklemezken son bir çelmeyi
Takip eder oldum Güneşi, bilmem belki seni
Kaybettim yolumu sen gidince, Güneşim batınca

Sonunda aydınlıktan eser kalmadı
Avare gezer oldum bildiğim bu yollarda
Siyah beyaz oldu sokak lambaları
Önümü göremez hale geldim
Beni kör eden belki sendin belki gözlerim

Evimin kapısındaydım, vuruyordum lakin açan yoktu
Sesler geliyordu, ama beni yine duyan yoktu
Anahtarlarım çalışmıyor, pas tutmuş hepsi, acıma da merhem yoktu
Yine kaldım tek başıma, tutunduğum son dal ise koptu

Sonu beklerken yığıldım yere
Renksiz bir veda düşlememiştim
Korkmuyor değilim seni bırakıp gitmeye
Ama kalmıyor da ayakta durmaya mecalim

Yerdeyim bakşimdi , yüz üstü yatmaktayım
Aşşağılanırcasına bakılıyor yüzüme
Aldırış etmiyorum zira işlemiyor kalbime
Ama bak, bu sefer kalkamadım