Çalınca akşamın yalnızlık çanı
kamçı yemiş bir at gibi ürkerim
asarım sonsuza emanet canı
rüyaları emiverir ülkerim
Süzer penceremi fosfordan gözler
bir günüm lambada asılı idam
kefenlemek için ölüler gözler
cinnetli geceye soyunan odam
dolaşır gibi korkak bir yılan
siyah hayaletler okşar tenimi
öz yolcusu gibi ruhumu alan
sonsuzluğa yelken açar bir gemi...
Kayıt Tarihi : 30.11.2013 16:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!