Akşam Şiiri - Yavuz Kaya

Ey kızıl güneş!
Biraz öte kay
Saklan dağlar ardına
Çek üstüne karanlıkları
Randevum var bugün akşamla
Mezem hazır
Bir bardak çay
Bir /dal/sigara….
Aydınlığın bana angarya

Koynumda şimdi marazlı akşam
Bir ıslık sesi/sessizliğe serenat
Ve ateşböcekleri eşlik eder güfteme
Ay ışığıyla meşk
Karanlığa temaşa

Âlem sırlı semazen
Bir yanı fer,bir yanı sen
___Seni benim gözümle
___bir kez görebilsen
Ne ayı gökyüzünde __isterdin___
Ne sabah olmayı erkenden
Akşam vakti koynuna girsem
Akşam vakti ölebilsem kollarında
Derdin………………

Bir gölge dolaşıyor renginde akşamın
Küf kokuyor ayak sesleri,
Sesleniyorum ardından “saklı revanım”
___üçler,beşler..
“Selam’un -kavlen”

Her nefes alış tuluat/takılır gırtlağıma
Almasam mı ne? tereddüdünde akıl
Ve göz kapakları akşamın izinde
Ve akşam sessizliğinde
Ve akşamın zemherisinde
Tir tir kelimeler titriyor dilimde
Söylemesem mi ne? İkileminde…….

En büyük iftiraya uğradı Ak/şam
Rengini çaldı kelimeler
__Hiç utanmadan_
Aydınlığa boyadılar
__Karaladılar karasını_
Gün doğmadan

Eyyy! ! ! Karanlıkta emaneti alan hain
Dönsen de yüzünü dağın ardındakine
Ardın hep akşam kalacaktır bil!
Ya dua dua et gözyaşlarınla
Ya feda et gözlerini akşama
Ahh! ! ! Etmeden bir akşam vakti

İşte salası veriliyor akşamın
Dağların ardında geliyor haberci
Tövbekar secdesinde kuşluk vakti
Koynumda can veriyor şimdi akşam