Tuhaf bir ürküntü, korku duyarım.
Akşam karanlığı çöktüğü zaman.
Hüzünlü nağmeler, şarkı duyarım.
Akşam karanlığı çöktüğü zaman.
Her şey silinirde, akla yar gelir.
Yokluğun çekilmez, inan zor gelir.
Gönül isyanlarda, odam dar gelir.
Akşam karanlığı çöktüğü zaman.
Işıklar yansada, odam zindandır.
Umudum bozkırda yıkık bir handır.
İçimde sıkıntı, yürek virandır.
Akşam karanlığı çöktüğü zaman.
Odamda sessizlik, keder oluyor.
Durdukça içime hüzün doluyor
Ağlamıyorum ya, gözüm doluyor.
Akşam karanlığı çöktüğü zaman.
Yokluğun dert oldu. yürek kanıyor.
İçimde dumansız ateş yanıyor.
Perişan haldayım, başım dönüyor.
Akşam karanlığı çöktüğü zaman.
Tahir der, düşünür, beni arar mı?
Gelenden geçenden, beni sorar mı?
Desem yaralıyım, gelir sarar mı?
Akşam karanlığı çöktüğü zaman.
Kayıt Tarihi : 2.6.2010 00:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
tebrikler.
TÜM YORUMLAR (10)