Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Bazı zamanlar ben de düşünürüm,büyük bir sahnede(dünya)her birimiz bir rol üstlenmişiz de oynar dururuz...Tam puanımla kutluyorum bu değerli çalışmanızı.Saygılarımla...
nefsimle kavgalıyım
herşeyden önce..
şeytanla boğaz boğaza
sürecek ilanihaye..
çevremle cedelliyim
üstüne üstlük..
sistemle yani kurulu düzenle..
emperyalizmle..
daha bilme ne izmlerle..
güç yetecek gibi görünmüyor
lakin..
Rabbimin gücü.. herşeyin üzerinde..
ben O'na kulluk yaptıkça
gücü yetmez kimsenin bana..
selam ve muhabbetle..
'Zapt edilir dünya egemenliğe
Yıldırım ordular düzenlenir
Ürkek bakışlı, karşı görüşlere
El sallarlar elveda gülüşüyle
Leş kargalarını andırırlar
Lisanlarındaki küfürleriyle
İyilik yenilir gibidir kötülüğe
Birbiri ardı gelen darbelerle
İnsan doğdu, yaşadı, ölecek
Rüzgârlaşıp esen hayat içinde'
ÇOK GÜZEL BULGULAR VE ARDINCA GELEN:
'Mayalanır kavgam inançla'
ŞEKLİNDEKİ VURGULAMA NEFİS..
KUTLARIM.
ESENLİK DİLEKLERDİMLE...
Öğretici,etkileyici bir çalışma.Kutlarım.
şiirleriniz içinde bu şiir gerçekten beni çok çok etkiledi..
teşekkürler
Hayatımızı rol yapar gibi çıkarlarımız doğrultusunda yaşarsak, gerçekler bizi eritir gider. Rol icabı yaşanan hayatın tek nedeni sanıyorum kimliksizlikten kaynaklanıyor.
Anlamlı çalışmanız için sizi kutlarım.
Dil dönmezse yalana riyaya
Oyun kurulamaz insanlığa
Gizli düşler, düşünceler varsa
Umutların şafağına pranga
Miladı koysak da zamana
Labirent kavramlar açmazda
Umutsuzluk düşürür insana
Yaşadıkça yalanla riyayla
Ucu dokunur hep kavgama
Mayalanır kavgam inançla
Harika şiiri tam puanla kutluyorum
Kaleminize yüreğinize sağlık üstadım
Saygılar selam ve dua ile...Özcan Akkuş
mükemmel şiirlere imza atan yüreğinizi ve kaleminizi kutluyorum.
Dil dönmezse yalana riyaya
Oyun kurulamaz insanlığa
Gizli düşler, düşünceler varsa
Umutların şafağına pranga
Miladı koysak da zamana
Labirent kavramlar açmazda
Umutsuzluk düşürür insana
Yaşadıkça yalanla riyayla
Ucu dokunur hep kavgama
Mayalanır kavgam inançla
HER ZAMAN Kİ MUHTEŞEM ŞİİRLERİNİZDEN BİR TANESİNİ OKUDUM..
AMA BEN HAYATI BİR OYUN GİBİ GÖRÜYORUM..
SAYGILAR
Dil dönmezse yalana riyaya
Oyun kurulamaz insanlığa
Gizli düşler, düşünceler varsa
Umutların şafağına pranga
Miladı koysak da zamana
Labirent kavramlar açmazda
Umutsuzluk düşürür insana
Yaşadıkça yalanla riyayla
Ucu dokunur hep kavgama
Mayalanır kavgam inançla
28.01.2007 - İzmir
Mehmet Çoban
Kutlarım üstadım bu güzel çalışmanızdan dolayı
Dil dönmezse yalana riyaya
Oyun kurulamaz insanlığa
Gizli düşler, düşünceler varsa
Umutların şafağına pranga bu doğru sözlere ne denilir ki harika tebrikler.Selamlar
Bu şiir ile ilgili 36 tane yorum bulunmakta