Akrostiş Denemeler Şiiri - Nurettin Sönmez

Neşesi nisan yağmuru
Umutları gül yaprağında çiğ tanesi
Resimler çizerdi çocuk sevinciyle
Camların hüzünle buğulanmış yüzüne
Aşkların en yoğununu yaşardıda düşlerinde
Niyedir bilinmez yalnızlığı severdi yinede

Ustası olamasada yaşamın
Zemheride gül açtıracak kadar
Uslusuda olmadı hiç bir zaman
Nakaratlarıyla yetinecek kadar hayat şarkısının

Fesleğenleri hanımellerini tanımadan büyüdün
Aşk sana uzaksa nedeni bu
Topraktan çiçekten kuştan değil
İlkbaharın gelişini takvimlerden öğreniyor
Hayelde kuramıyorsan yaşamıyorsun demektir

Islık çalmakta ister insan
Şarkılar söylemekte en ayıbından
Işığını kesmekle yetinmiyor gökdelenler
Kesiyor benimde sevinç yüklü nefesimi

Senin ne zaman gözlerin dolsa
İstanbulu bulutlar kaplar
Belli belirsiz yanağı ıslanır birisinin
Elini tutsan gökkuşağı saracak sokakları
Lodos yemişe dönüyor kent bıraktığın için

İçine duvarlar örme penceresiz
Nehirlerin sessiz akanı derin olsada
Anlaşılmaz bu gizeminle korkarım
Çatlatırsın toprağı taşı bile