Akrepler Vadisi Şiiri - Sefa Tülek

Nice insanlar gördüm,
Bir akrep haykırmasıyla konuşup susmayan..
İnadıyla diğer canlılara zehir akıtan
Zehir ve İlaç,eş kutuplu dünyanın
Bereketi ve lanetiyle bir araya gelmiş
İki ilahi nimet,
İki ilahi ceza
Ey Akrep! Gel ve beni götür sonsuzluğa
Zehrini damarlarımın en ücra köşelerine
Beni bırak
Fark etmez dumanlı dumansız, mezarlara...
Sana ağır geliyorsa bırak,inatsa derdin
O inatla cephelerdeki bir düşman gibi savaşayım
Arenalarda silahşörler gibi

Koskoca uslanmaz bir inat
Bir tepegöz sanki tek bir çıkışı olan
Taşlasam seni kırılır mısın?

Farkındalığın içine gömülmüş bir ışık huzmesiyle
Bir üç harf selamı bulmuştum sende
Oysa o üç harf,harfsizlikle arafta kaldı şimdi
acıyı şerbet gibi sindiren bünyemde
Emin değilim, hala ağaçların üzerine yuva yapan kuşlar
kadar güzel misin?
Beni koca hörgüçlü bir devenin sırtına bindirin
Gönderin uzak ülkelere kimsenin tanımadığı
Bilmediği,
hiçliğinde,hiçliğinin içine...

(Konya/Beyşehir)