Sıcağın duvarına yapışmış akrep
usul usul,
yelkovan sokuluşlarla mı ilerliyor
kendi son vuruşunun öncesinde...
Ama o son, hiçbir.. ,olmayacak
bilinçsizce getirdiği; bunu bilmiyor.
Kuyruğudur tek sokan noktası;
aşağıda, çok görmedim virgülle ayırmayı;
hayat akrep, yaşamda yaşamın sensin.
*
Gene de tutun hayata,
maniler korkularına kendinsin,
kimle tutunduğunu da unutma.
Olacaksa tarzı insanın
Liam gibi çıkabilmeli
atlı karınca sahnesi gibi bir diyara;
loş otobüsten, 'Go let it out'ta...
Ya da yoksa bile tarzı -kişi için-
yakarış coşkusu olabilmeli
en azından, My Chemical Romance.
*
Toplum dediğimiz insanlardan kurulu
menşeili organizma için gerisi asparagas.
Tarz kısırlaşması, A.B.D. hortlayanı
hepimizin sorunu.
Yabancı değildir zamana bu durumlar;
nasıl ki, hayat da zamana...
*
Solucan gibi usulca, bir akrep;
içini örüyor.
Ve inadına, değil;
o kuyruğu kıstırmak amacın.
Sadece, bir kaç laf anlatmak...
Özel bir takvim hazırlıyorum
uzak ara diyemeyeceğim.
Üzerine gelincik yerleştirili
paçasına yapışmış, ordan oraya...
Denemeye, uğraşmaya değer! !
Gerçek, karışık olmasa da ekstrem.
Deri/şim di! !
Yaşadığımız
zaman geçidi,
belki de bu dünyaya açılan bir kapı...
Kayıt Tarihi : 23.3.2007 09:02:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!