Akrep ölümde Şiiri - Kerem Kayar

Sesleri birbirine karışan, martılar
Çılgınca kumsalla sevişiyor dalgalar
Elinde köpek öldüren, şarabıyla
hayatı yok sayan sarhoşlar.
Öbür yanda!
Bir dilim ekmeğe muhtaç
Ağlar çocuklar
Ey hayat!
Devrime uğramış sevginin kavramı
Yok belki de, bundan sonra
hiç bir anlamı!
Sevgiyi kutsal sayıp
önünde eğilenler,
Denize dökülüyorlar
birer birer.
Küflü sayfalara yazılıp
rafa atılan, aşk masalları
dört duvar arasına asılmış
bir resim karesi ile dondurulmuş, sevdaları...
Nerede kaldı?
önünde eğilecek sevgiler
kıblesini belirlemek isteyen onca sevgili
o kadar umutsuz kalmışlar ki!
sanki, ruhlarını teslim etmeden ölmüşler gibi...
Buz oldu bedenleri,
yosunlaşmış aşkları,
Suyun vurduğu taş misali…
Şimdilerde
arar olduk
içimize hapsettiğimiz sevgiyi...
Bekliyoruz
Süleyman koparsın artık zincirleri...
Gelmiyor.
ne Süleyman var, ne asası.
belli ki gelmeyecek

Oysa şu an,
saatin akrebi
ölümü gösteriyor ...