Akraba-ı Taallukât Şiiri - Ali Çelik 3

AKRABA-I TAALLUKÂT

İnsanın sevdiği, çok kişi vardır
Annenin sevgisi, başkadır başka
Hepsi de değerli, muhakkak lâkin
Anneler lâyıktır, bir mercan köşke

Erkek isen, baban olur, idolün
Sen yenisin, baban eski modelin
Ölçülür mü? Babanda ki bedelin
Babanın kalbinden, evlat bir parça

Kardeşin atandan, kalandır mîras
Bazan bozar, aranızı, ihtiras
Rabbim eyle bizi, fitneden halâs
Kırmayalım kalbi, kalp zümrüt, sırça

Eşim dersin olur, insan yarısı
Say ki yumurtanın, akla sarısı
Peteği dokuyan, balın arısı
Onun için medar, en büyük aşka

Açmamış goncadır, elbette torun
Torunlar gelince, kalmaz hiç sorun
Uçarsın torunla, dolunca derun
Torunun sevgisi, olur bambaşka

Kız evlat ataya, daha da sıcak
Dar gününde açar, ataya kucak
Erkek evlat olur, soyuna ocak
Yaşlılıkta evlat, açar kapını

Hala ile amca, baba yarısı
Amcanın vekili, amca karısı
İcab gerektirir, amca çağrısı
Amca korur, haneni ve yapını

Teyze sanki olmuş, anne ikizi
Oğulsan oğlusun, kız isen kızı
Naz etsen teyzene, çekiyor nazı
Teyzene kapama, asla kapını

Dayının sevgisi, olur ziyâde
Sevgiyi gizlemez, eder ifade
Dayı sermayedir, emre âmâde
Ailemin özü, saydık topunu

Bundan gayrısıdır, üçüncü kuşak
İkizin var ise, çiftedir başak
Üçten sonra dersen, yaparlar şakşak
Bırakma sen, hiç kimsenin, ipini

Annen hariç, hepsi bekler, karşılık
Sen şaşısın, hepsin de var, şaşılık
Esas sınav, gençlik değil, yaşlılık
Sevap ile, gençken doldur, küpünü