Akmayan Yalnızlık Şiirleri

akdeniz sabahları düğümleniyor boğazımda
yatağımdan hemen doğrulunca görecekmiş gibiyim
saçlarının hasretimi bunaltışını...

ilk eylülümü anımsamıyorum
ikincisini üçüncüsünü dördüncüsünü de
son eylülüm sensiz...

yaşlı bir ağacın toprak tutkusu sanki bu
sesine en yakın yerde durma isteğim
uzun uzun bakmaya cesaretim yokken yüzüne...

hep uykularımda konuşuyorsun ağlamalarımla
bir kezcik de yanımdayken konuş
uzak bir güne gülerek uyanmayı öğret umuduma...

eski sokağımdayken bilmiyordum karşılaşacağımızı
eski sokağımda yürümek zamanı kandırmak gibiydi
karşılaştık birgün...eski sokağım hâlâ eski...

annemli babamlı yıllarda da sensizdim
serçeler benden olgun böcekler daha sessiz
şimdiyse değişen ben değilim sensizliğim...

kış nasıl gelirdi kapımıza
sandıklar açılır yerler serilirdi
düş kurmaya hazırlanırdım yorgun sularda...

herşey olağan akışındaydı
karşı balkonda yine hasta adam yaz yanık tenli
akmayan bir yalnızlıktı ömürlerimizde...