Aklını daha ne kadar Şiiri - Tanju Çubukçu

aklını daha ne kadar tutabilirsin şirazesinde?
konuşmaktan yorulduğunda kendi kendine,
kapanırsın bir gece vakti kendi içine...
bir sabah uyandığında, şiirlerinin saçlarını
tararken bulursun sevgili yerine...
gün gelir yaşadıklarına şaşırır, öylece kalırsın
ve bütün bunların farkına vardığında,
aslında hiç yaşamadığını anlarsın...

böyle karşılıksız sevdalarının;
seni dirhem dirhem azalttığını,
şiirlerinin çığlıklarında kaybolduğunda anlarsın...

içinde çoğalan dalga dalga yalnızlığını,
böyle hayatı bırakıp salmışlığını,
o kahrolası ellerinin çaresiz kalışlarını,
tek bir cümlenin bile yare varmadığını
ve hayatın hiç bir anlamı kalmadığını;
ansızın vazgeçip, yorulup yazmaktan,
bütün kalemlerini kırdığında anlarsın...

ey güzel sevgili,
sana da bir çift sözüm var!
benim neler çektiğimi,
bütün yazdıklarımı okuduğunda anlarsın...

bir su gibi avuçlarının arasından akıp gittiğimi,
soğuk dudaklarıma dokunduğunda anlarsın...

derler ki; bir tatlı huzur bedeni sardığında,
bu dünyada artık ne dert kalır ne de tasa.
ruhum o sonsuz hayata vardığında,
olur da bir gün bensizliğim kafana vurduğunda,
işte o zaman yalnız kaldığını anlarsın...