Be hey akıl, sen kabını; neden taciz edersin?
Bir muamma; hikmet mi var, oldun azap âleti,
Kalpler der ki; aşk diliyle “uysan bana” ne dersin?
Nefis-hevâ, bir de şeytan, sanki gazap, âleti,
Düşman ile dost olunmaz sanma ahbap hâleti.
.
Aklın yolu birmiş denir, neden çift yol denersin?
Zararını bile-bile, bu gayretin nedendir?
Biri sevda, biri şekva, ikisinden gidersin,
Muhabbette, kalp öndedir, hakka eşlik edendir,
Bil ki tek yol; aşk yoludur, şanslı onda gidendir.
Madem aşkı sevmiyordun, neden böyle erirsin?
Varlığına sebep olan, kutsal aşkı bilsene,
Eğer kalbi anlar isen; ona fırsat verirsin,
Pek faydalı, iş uğruna, şu gönlünü çelsene,
Kalpler için kır inadı, aşk yoluna gelsene.
Bu dünyada firak varken, neden nefsi seversin?
Onun yükü çok ağırdır, fark edersin bakınca,
Hem bir kalbi, sevmiş olsan, Hak aşkına erersin,
Kararından vazgeçip de gözlerini açınca,
Son pişmanlık fayda vermez, ruh bedenden kaçınca.
İzmit
27.04.2012
Kayıt Tarihi : 28.4.2012 06:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Değerli dost.
Sevgili ustadım;
Şiirinizi beğeniyle okudum.
Harikaydı.
Kutluyorum + 10
Yüreğinize salık.
Kaleminiz daim olsun.
Nice güzel paylaşımlar diliyorum.
Sevgi ve saygılarımı sunuyorum......
sağlıcakla kalın
TÜM YORUMLAR (18)