Aklın Varsa Hakka Koş!

Ey dinini bilmeden, ona çatan divane!
Bence senin yaptığın; gayr-i makul ve nahoş.
Mademki bilmiyorsun, İslam nedir dava ne;
Öğrenmeden gerçeği, hiç konuşma sen boş, boş!

Batıl olan her şeyi, merak edip öğrendin
Ayni şeyi hak için, yapmıyorsun ki neden?
Varsa şayet maslahat, demiyor mu öğren din?
Nasıl hüküm verirsin, bir konuyu bilmeden?

Hikmet senin yitiğin, kimde bulsan al onu!
Görsen bile şeytanda, dönme ona arkanı!
Bir şey zıtsa mantığa; sahiplenme sal onu!
Zira doğru olamaz, akla gelen her kanı.

Sen olsan da bigâne, gâvur değil bilesin!
Misyonerin elinden, hiç düşmüyor o Kur’an.
İstiyorsan gerçekten, işe yarar bir esin?
Al kitabı eline, kal onunla sen bir an!

Aklın nuru fen ise, kalbin nuru dindir din!
Sırf fen ile uğraşan, duçar olur evhama.
Senin tavrın hak dine, açıkçası kindir kin!
İman yoksa kalbinde, kim güvenir vehham’a?

Kim diyor ki din fen’e, muhaliftir bay dinsiz?
Onun Rabbi Allahken, böyle bir şey olamaz.
Fensiz bir din nakıssa, fen olur mu hiç dinsiz?
Asla kat’a şu iki, bir birisiz kalamaz.

Aklın varsa başında, kullan onu birader!
Ben deliyim diyorsan, yoktur sana bir sözüm.
Akl-ı selim, her kula; hep gerçeği ara der!
Madem öyle hiç durma, ara onu sen gözüm!

Abdullah Toroslu
18.11.2013-İzmir