Gece yarılıp ortasından
ay düşerken denize
Dün gece seni düşündüm yine
ayrıldığımız günü beni terk edişini
Gözlerim dolu, dolu seyrettim gidişini
Her gün ölmektense
gitmeliyim buradan
Öpüşünü gülüşünü silmeliyim kafamdan
İçim çok sıkıldı deniz kıyısına indim
Pruva direklerini saydım geçen gemilerin
O gemilerden içinde olmak vardı birinin
İstanbul’a baksam dışarıdan
Balık atsam martılara livardan
Gezsem limanları diyar, diyar
Altımda mavi atlastan bir çarşaf pürüzsüz
Gökyüzünde siyah saten bir gecelik
yıldızlarla delik deşik
Üst güverteden seyretsem mehtabı
Hatta okyanusta denizyıldızı olsam
Balıkların gözünden görsem Dünyayı
Bu gece de seni düşündüm yine
Önümde şişe yüreğimde kelepçe vardı
Kalamış ta her zaman ki yerde
bıraktığın boşluğa Dünya sığardı
Dalgalar vururken sahile yorgun ve ıslak
Ay koyda yıkanırken çırılçıplak
Yakamozlar söndürürken fenerlerini
Boğmak istedim kadehimde yüzen gözlerini
Ayrıldığımız gece beni terk edişin
Ne yapsam aklımdan çıkmayacak
Kayıt Tarihi : 25.1.2009 22:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
1974 te feneryolunda oturup Kalamışta Todorinin meyhanesinde buzlu rakıyla kalp yangınını söndürmeye çalışıyorum, müdavimlerden Rahmetli Selahattin pınarı dimlerken yangın büyüdükçe büyüdü. O günlerde tam tutulma yaşadım şiirle.Bu şiir de küllerin arasından çıkarabildiklerimden. Hey gidi aşşşşşkk sen nelere kaadirsin.
Tebrikler, kutluyorum.Ant+10
TÜM YORUMLAR (1)