Aklımda Hep O Uykulu Gözlerin

elimi uzatsam tutacak gibiyim
kırağı düşmüş saçlarıma yabancı yanaklarını
aklımda hep o uykulu gözlerin
gözlerin belki tutkularımın hayli olgunlaşmışlığı
erik ağacı dut yaprağı
ve hala oynaşıp durmuşluğu bahar kuşlarının
bakışının anlamında gözlerinin
yoksun hem de yoksunluğumda sırnaşık
yokluğun kadar yaşıyorsun acemi hatıralarımda

kapılarını sürgülemediğin acılarım nasıl da sonradan görme
söylesem inanmazsın

oysa bilmedin
hayatımız tepeden tırnağa çalıntı bir senfoniydi
suç arkadaşım
dolu yağmış ömrüme çocuk şarkıları sığdıramadın
hiç bilmedin

bıraktım kendimi
kendime ve sana
ölümün yanında çaylak kaldığı
sensizlik denen akşam ormanlarına
yalnızlığımla kimseciklerin aşık atamadığı şehrin
ayrılık solgunu ışıklarına

evini kaybetmiş çocuklar gibi ağlıyorum
hayli yıpranmış bu romanın kör kuyularında
hasat zamanında ömrümün