Akliman’da Bürünür Zaman Sessizliğe

Akliman’da bürünür zaman sessizliğe
Kuş cıvıltıları seyrelir
Beyaz köpüklü dalgaların sesi yükselir göğe
Rüzgarın ıslık sesine inat
Yalancı bahar
Yalancı güneş aydınlığı dışarıda
Kumsalda ihtiyar balıkçı
Kırmızı yağmurluğuna sarmış umudu
Kırlaşmış sakallarından bir türkü damlıyor
Makaralara misine yerine kış günlerini sarıyor
İnce bir duman süzülüyor bacamızdan
Varla yok arası odamın sıcaklığı
Yollar bomboş
Kapı önüne doluşan kedileri görmezden gelirsen
Yalnızım
Her kış ozanın ışığı görülürdü
Bu sene kapısı kapalı evinin
Balıkçı tekneleri uzaklardan geçiyor
Babakale’de bekleşir çoğu
Kalanı Kumbağlar’da denizin nazını bekler
Gülpınar pazarında üç beş kadın
Yeşil soğanı ve marullarını satıyor
Küçük sepetlerde köy yumurtası
Bir kaç bidon domates salçası yazdan kalma
Küpes balığı bu sabahın avı
Osman amca tam zamanı diyor tavası için
Ali Osman’dan kuşbaşı et
Bahattin’den kıyma ve dil
Şimdi Akliman’da güneş batmaya nazlanır
Gece kar bekleniyor kıyılarda
Artık yola düşme zamanı
Buraları –yine- buralarda bırakma zamanı...

Turan Gökmenoğlu
Çanakkale Akliman, 3 Şubat 2007