Aklıma Vekil! Şiiri - Serpil Çavuşoğlu

Bakıyorum
Bakışımdaki arayışı seviyorum.
O an kirpiklerime fısıldayıp,
"Bekçilik ettiniz, minnetim var size" diyorum.

Önümde pencerenin kirli camı,
"Tek engel sen olsan" diyorum.
Parmağımı camın üstüne koyup kalp çiziyor,
Tek dokunuşta kiri sildiğimi görüp, gülüyorum.

Parmağıma komutu aklım verir biliyorum.
"Aklıma komutu ne verir?" diye düşünüyorum.
Her şey keşke tersine dönse,
‘Aklın yerini ne alır? ’ diyorum.

Kalbe bıraksam kısa sürer liderliği.
Beden desen bitkin, çekemez bunca derdi.
Ya cama kalp çizdiğim parmağım?
‘Bir de beni sen yazsan' diyorum.

Düşünüyor, düşünüyorum, düşünüyorum...
Düşünürken tüm düşlerimden düşüyor da,
Yine de akla vekil bulamıyorum.