Taşa sinmiş silüetini örseledim
Ellerimin ponza taşı yanmalarıyla
Gözkapaklarımı avuçlayıp da koştum
Koşturdum tensesimin her vedasında...
Ben mi yaslandım hep fon olan mutluluk resimlerine
Onlar mı yalnızlaştılar gidip gidip,hiç gidemediklerimize
Anlamadım...
Galiba hep bir hatırlan(t) ma hayatım
Günler kızıl bir aşk sessizliği içime akan
Dilimin ucunda ikincil göz değmeleri...
Anladım,
İnsan kendine ıssızlaşıyor bazen...
Kayıt Tarihi : 13.7.2004 12:33:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Turhan Toy
Kaleminize sağlık.
Saygılarımla....
TÜM YORUMLAR (5)