Aklıma Gülüşün Düşer Şiiri - Ümit Ay

Aklıma gülüşün düşer her gece.
Öyle güzel, öyle inceden ince
Gözlerin beni benden eden bilmece
Gel en güzel şarkılara sarılalım öyle delice..

Dert ırmağı mübarek bu bendeki
Akar akar çoğalır da sonu kutludur belki
Zafer şarkıları çalar mı içimde bilinmez
Ayrılık yerini senliğe bırakır belki…

Gönül sus pus olurmuş insan sevince
İnsan pas tutarmış ‘a’ dostlar sevdiği gidince
Girilmez bir ülkeymiş ya saçların anladım
Ben kül oldum anladıklarımı bir kenara itince…

Simsiyahtı ve karadan Kara’ydı saçların,
İdris gibi ölmeden ölmekmiş bir defa dokunmak,
Göz pınarlarım hüzün denizi sensizliğin
Aşk gurbetini mesken tutmuşum ‘a’ dilber,
Su ver kurumasın ağaçların…

Bende ne el kaldı sana dokunacak, ne ayak gelecek
Kıyıya vurmuş bir balıktır çırpınışlarım,
Can çekişirim fırtınadır bu sessizliğim,
Ya sen gelirsin, ya ölüm gelecek.

Bak işte bir gün daha aydı, bir güneş daha doğdu
Koşuşturmalar başladı, kimi bayramlık el öpmeye gitti, kimi yürüdü Hâkk’a doğru.
Kimi güneş açtı diye sevinirken kimi perdesini çekti.
Beni sorma güzelim, benim ise canım yine seni çekti…