Aklıma Düşsen Ölüm Oluyorum

Nedendi gözlerimden kaçışların
Bir zamanlar
Veda şarkılarına güfteler yazışların nedendi
Bilmez miydin ki
İki kirpik arası kadar yakındı
Ölüm denen şey sevgili

Ben sana hasret
Günleri haftalara eklerken yıllardır
Kalbin bu kadar taştan mıydı
Bu kadar yoğun muydu nefretin de ey yâr
Gel dedim asırlara sığmayan bir sabırla
Ne bir ses, ne de nefes
Sen, hiç gelmedin

Tepetakla yuvarlanırken merdivenlerden
Kabemdir diye yüz sürdüm
Ayaklarını bastığın zemine
Yine topuk seslerimi dinliyordun
Biliyorum
Aklıma sen düşüyordun
Bu kez yüzümü
Ölümün sıcak nefesi okşuyordu
Bir nefes kadar yakınmış meğer ayrılık
Farkında olamadım

Ayaklarımın altından kayıp giderken yer
Şimdi herşey bir başka
Ömrüm nihayete dolu dizgin koşuyor
Ve...
Ben ölüyordum sevgili

Bir zamanlar aklıma düşsen ayrılık oluyordum
Oysa şimdi
Aklıma düşsen ölüm oluyordun...

Eylül GÖKDEMİR/Asimaral... 20.12.2008