Aklıma Düşsen Ayrılık Oluyorum

Aklıma düşsen ayrılık oluyorum
Sıyırıp atıyorsun düşlerinden
Anadan üryan, çırılçıplak kalıyorum

Bir şimşek çakıyor
Yıldırımlar arka arkaya düşüyor yüreğime
Bir yağmur yağıyor gözlerime
Bulutlar boşaldı sanır korkarsın
Oysa ben, sensizliğe ıslanıyordum

Dilime gelse adın, adsız kalıyorum
Tüm kelimeleri silip kitaplardan
Zorunlu olarak, seni ezberime alıyorum
Harflerin karmaşasında kayboluyor düşüncelerim
Yorgun hücrelerim, sen kimdin diye soruyor
Cevap bulamıyorum

Sakındığım her ne varsa seni
Pusuya yatmış bu gece yarısı
Her istasyonda seni arıyor bakışlarım
Tüm gölgeler sana benziyor gibi
Düşmek istiyorum arnavut taşlı kaldırımlara
Bir bekçi düdüğü ensemde ötüyor

Sensizlik buralara da gelmiş nihayet
Sokak lambaları yasta
Tüm otobüsler greve girmiş
Dolmuşlar kalkmıyor artık bir-iki
Duraklarda sessiz bir insan kalabalığı
İçimin üşüyen kalabalığından habersiz
Çığlık çığlığa susuyorum

Gözlerimi bağladığın siyah mendili çıkardım artık
Canım yanıyor bu cehennemi isyanda
Bakışlarımdan kan sızıyor ılgıt ılgıt
Suskunluk muydu miras bıraktığın da
Konuşamıyorum

Zaman kör edici bir hızla geçerken
Ters dönmüş bir kum saatinin içinde hapsoldum
Hangi takvimin arasına saklandın da
Bir türlü sobeleyemiyorum

Eylül GÖKDEMİR/06.10.2008