Riyakâr insanlardan kel çıktı, takke düştü.
Yol bilmez mürşitlerden, zaviye tekke düştü.
Altın çağını yaşar zamane kalpazanı,
Üç hokkabaz elinde hakikat sirke düştü.
Gündüzde güneş dertli, gecede yıldız mahzun,
Sarardı gökkuşağı beyaza leke düştü.
Toprak semaya dargın, çiçekler dala küskün,
Yağa, bala, pekmeze, lezzete sirke düştü.
Sevgi hazinesinden çil çil altun beklerken
Geçmez akçe, kalp para, gümüşten sikke düştü
Gönül gözü bakar kör, taş kalbin vefası yok.
“Sevmez olaydım” derken dilimden “keşke” düştü.
(Mecrasını Arayan Satırlar 2018)
Kayıt Tarihi : 14.12.2020 02:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!