Aklım Seçmiyor Şiiri - Bahadır Çelikbaş

Bu hanların kapısı ne tuhafmış arkadaş!
Kimler gelip geçti de benim cismim geçmiyor.
Dünyanın düzenini çözsem de yavaş yavaş,
Her haltı seçen aklım bu devrânı seçmiyor.

Çok rastladım gezerken yurttaki makamları,
Gördüm kalın enseli, hilebaz adamları;
Bir sekreter, bir koltuk, çalıyor tamtamları,
Fıldır fıldır gözünden hovardalık kaçmıyor.

Kuş sütü eksik olsa oturmuyor sofraya,
Şükretmeyi bilmiyor tükettiği lokmaya.
Meralık sandı yurdu, bıkmıyor otlanmaya,
Haram tuz da yalasa helâl suyu içmiyor.

Sorsan; ilim görmüşler, diplomalı her biri.
Kemer tutmaz göbeği, fikrinden daha iri.
Okutan ben olsaydım yakardım diri diri,
Tanrı yüksek yerlere hiç mi akıl saçmıyor?

Baş yerinde oturan ayaktan pis kokunca,
Alaşağı edilen isyanından bıkınca,
Hak güçlünün olup da asıl haklı susunca,
Adâletin kantarı adilâne ölçmüyor.

Bahadır’ın namlusu küfrü mermi eylese,
Böyle devrin derdine koyup koyup söylese,
Ağam, paşam demeden alayını paylasa,
Bir Allah’ın kulu da kendine pay biçmiyor.

(05.07.2010)