toprağın bile duyamayacağı bir sessizlik içinde,
ruhunu sararken tedirginliğin
teninin kokusu sinmişti yanaklarıma
ve geride bıraktığın her nesneye...
seni bensiz kaçırtan neydi
neydi bir gece ansızın sinsi motor gürültüsü?
ben varmıydım şehre kaçtığında,
aklım erermiydi yüzündeki morluklara?
bazen pıhtılaşmış ruj' un, iz bırakırdı alnımda
bazen bembemsi bir tülbent sarılıydı başında,
bazen bir ayağın seker gibi,
bazen belin bükük...
kimbilir kimlerdi, halden hale koyanlar...
bunlara aklım erer miydi?
erer miydi aklım?
zulmün olmadığı şehir, bahtiyar etmedi seni
zulmün olmadığı bir şehir yok ki anne!
ah! anne...
gözü yaşlı dönmeyecektin hani...
hani sevinç örgüleri örecektik kışın...?
Kayıt Tarihi : 30.12.2006 01:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Annelerimiz, fedakar annelerimiz...Gerçek acıları çekenlerimiz....
Bunun üzerine ne denebilir ki... Şiir hikayesinde saklı... Hikayesinde apaçık... Yüreğine sağlık Hüseyin bey...
TÜM YORUMLAR (2)