Aklim Almıyor Şiiri - İlyas Baltacı

Bir gece uyurken birden kefeni;
Sardılar sıkıca aklım almıyor...
Çok ince hesapla kafamı yorup;
Sordular gizlice aklım almıyor...

Düşlerim kırılgan ruhum perişan;
Başım dönüyordu çoktu karışan;
Cehennemde bile vardı yarışan;
Yordular fazlaca aklım almıyor...

Köprüye gelince titredi beden;
İnceden bir yoldu sanki fırçadan;
Gözüm seçemedi saydam sırçadan;
Sürdüler ateşe aklım almıyor...

Açıldı defterim mizan hazırdı;
Sevabı günahı melek yazardı;
Rabbin huzurunda yüzüm kızardı;
Durdular hesaba aklım almıyor...

Gerçek mi kabus mu, taktılar yular;
Gördüm çıyan dolu zindan kuyular
Kor ateşler hazır kaynıyor sular;
Kurdular kazanı aklım almıyor...

22.11.2014
Sadece bir kurgu
ama kaçınılmaz son...