Aklı Yenmek Şiiri - Mehmet Can Karademir

çok zordur aklı yenmek

gözlerini kapattığında kimi,neyi göreceğin belli değildir

bir bakarsın çok uzaklarda bir dağın başındasın

çay,sigara ve rüzgar

emin olmak böyledir

bazen de kendini afrikadaki aç adam sanarsın

neye yanarsın aç kaldığına mı

yoksa ölmek üzere olan çoçuğuna mı

bazen düşünceler denizin de boğulur bulursun kendini

beklersin birini gelmez öyle kalırsın

ne ölürsün ne yaşarsın belli değildir sonun

yoktur zamanın yoktur sonun

bazen mutluluğun resmini görürsün

kapattığın gözünü,unuttuğunda gerçek dünyanı

elinde piknik sebeti olan eşini görürsün

sana benzeyen akıllı,aşkına benzeyen güzel çocukların sesi

gelir börtü böcek sesi ile

çam kokuları gelir

hamakta ki tembel uykun gelir

bazen de derin karınlık görürsün

acizliğin,umutsuzluğun diz boyu olduğu soğuk karanlık

ışığı ararsın ellerini uzatırsın karanlığa

hiç korkmadan,son çırpınışlarında olsa

bulamayınca bir mum erirsin yawaş yawaş

bakır bazen bir güneş doğar

o karanlıkta ne çare ne çare

otlanabilirsin belki beleş

ne çare yakar seni o güneş

gözünü açmak istersin,açamazsın

böyle gitmez dersin

ne yaparsın elde yok avucta yok bir tutam aşk,bir tutam umut

aşk,umut istersin bir fincanda

yoktur acı kahvemiz,iki tek sigaramız
M.C.K