Aklı sılada Şiiri - Yunus Küçük

Göç etmiş bir neslin aklı sılada çocuğuyum
Hoyrat bedenim gurbet denen
Asitane toprağının altında
Ruhum sılanın semalarında
Parıldayan bir yıldızdır aslında

Göç etmiş bir neslin aklı sılada çocuğuyum
Denize bakar gözlerim
Zerre kadar ve naçiz cism-ü canım
Sonsuz ummanlarda yiterim
şarıl şarıl çağlayan bir nehrin
Coşumunda hayallerim

Göç etmiş bir neslin aklı sılada çocuğuyum
Çok şey istemedim
Bir çocuk saflığında taleplerim
Bütün bu şatafatlı yaşam sizin olsun
Bir lokma bir hırka
Ben kendime yeterim

Göç etmiş bir neslin aklı sılada çocuğuyum
Vakt erişir giderim
Ben çocukluğuma dönerim
Bilirim yalan söyler aynalar
Viran perişan yaylalar
Nerede kız oğlan kol kola çekilen halaylar

Göçetmiş bir neslin aklı sılada çocuğuyum
Yorgunum dermansızım
Ama umudum var
Dağ yıkılır yol görünür
Lambada titreyen alev söner
Gün gelir
Cılız anadolu çocukları köyüne döner

Göç etmiş bir neslin aklı sılada çocuğuyum
Pislendik dostlar
Ne mavi deniz ne trafik
Nede beton yığınları haklar
Bizi
Anadolunun çoşkun akan ırmakları paklar
Elimde değil hüzünlüyüm işte
Şimdi
Melül mahzundur sıla bellediğim topraklar

Yunus Küçük
27.03.2015