Akıtacak bir damla yaşım daha var mı bilmiyorum..Nedir bu anlayamadığım hayatın,çözemediğim düğümleri..Kim aldı elimden gülüşlerimi,kim çaldı gözlerimden geleceğin pırıltılarını..
Hergün,bir umutla uyandığım sabahları özlüyorum..Geriye birşey kaldı mı?? ..
Sanmıyorum..Otuzbeşten sonrasını hiç hatırlamıyorum bile.
Doğru söylemiş Cahit baba.Yolun yarısı otuzbeşten sonraymış..Oysa en sevdiğim ve ezberlediğim ilk şiirlerindendi..Bana bukadar dokunacağını bilseydim,bu kadar içime ișlercesine severmiydim acaba..??
Insan,özlemlerine böyle yenik düşüyormuş demek ki,ne kadar çabalasanda yakalamak için,bir ucundan hayatı,o son treni,son durakta yakalamak vakti de,olayıda çoktan elimizden gitmiş..
Mutlu olunacak,küçük şeyler buluyor insanoglu,isyan eden diline gem vurabilmek için..Hatta bir sürede polyannacılık oynuyor..
Kendi kendine iç sesinle "iyi ya... Insan böyle,kendini daha iyi hissediyor"diyede,safça bir kılıfta uyduruyor üstelik...
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.