Akışın Şiiri - Bahattin Tonbul

Mahsun mahsun oturdun, o ağacın altında
Gönlüme ateşini, yağma etti bakışın
Sahip de olamadım, sen Allah’ın katında
Toprak oldu kara kış, parçaladı akışın

Uçu verdin aniden, aşk şerbeti içirdin
Bir gonca gül kopardın, ağlayarak seçirdin
Hasretin acısını, özleyerek geçirdin
Toprak oldu kara kış, parçaladı yakışın

Yüreğim katmer katmer, yarden uzak ağlarım
Bulutların altında, yağmur olup çağlarım
Düşünmem yere düşsen, sevda çeker bağlarım
Toprak oldu kara kış, parçaladı bakışın

Hayallerin umuttu, belkide nefestiler
Can evinde unuttu, sevdasın da sestiler
Bakışları eritti, fırtınalar kestiler
Toprak oldu kara kış, parçaladı akışın

Yar olmadan karıştı, bu alemde koşarken
Sevdasına mahkumdu, yüce dağlar aşarken
Belkide üç beş sene, sonrasın da şaşarken
Toprak oldu kara kış, parçaladı bakışın

Bahattin’sin tükenmez, hayal kurmuş peşinde
Ömründen geri sayım, başlatmıştı düşünde
Yarine nazar değmiş, hasta olmuş işinde
Toprak oldu kara kış, parçaladı bakışın
Bahattin Tonbul
1.11.2013