Kimseyi atmadım kaştan altına
Gidenler için bile kendimi feda ettim
Minnet etmedim pırlantalı altına
Sulh için kulemi-bendimi feda ettim
Sevenler için dağları deldim kazmasız-küreksiz
Saygı için sekiz büküldüm nankörlüğe
Aslan gibi yüreğimle sayıldım yüreksiz
Çare bulamadım inkar denen körlüğe!
Yokuşlar çıktım düzde yaşatmak için
Arkamdan gitme yeter! diyen olmadı
Tesadüf mü kader mi! ? Bu zulüm niçin? ..
Kül olduğum ateşte ERİYEN olmadı
Ben ümidimi kesmedim Yaratandan
Mevsimlerim için değişen olur diye
Azadımı diledim sürgün veren Handan
Istırap kuleme bir erişen olur diye
Büküldükçe basıldı düşünen başıma
Acıyor demeye gurur ettim nafile!
Çektiğim acılar sığmıyor SINIRLI yaşıma
Pusula şaşırmış da bizim bütün kafile..
Akılla çözmek istedim AKILSIZ ÖRÜLMÜŞLERi
Bir deli taş atmış göle çıkaramamış bütün köylüler
Cehalet mantığı ile yaşarken gömülmüşleri
Kurtaramamış ki, peygamber sıfatıyla ünlüler.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta