Akılsız Başıma Yük Oldu Ayak

Akılsız başıma yük oldu ayak
Bir kuru hayâle yürüttü beni
Ardını toplayan süpürge gibi
Paramparça etti sürüttü beni

Şu koca çınarın koğuklarında
Kendimi aradım doruklarında
Karanlık gecenin soğuklarında
Yorgansız ayazda yatırdı beni

Oturdu soframa hâkim yakayla
Beni yerip durdu binbir şakayla
Kürküne büründü fötür şapkayla
Bir yırtık mintanla yürüttü beni

Yakamdan tutarak ebelemişti
İlk vuruşta beni tepelemişti
Önümü ardımı sobelemişti
Çamurdan batağa batırdı beni

Seçimim yanlışmış insân olanı
Halden anlayanı lîsân bileni
Görmedi Sezâi ikrâm edeni
Attı bir kenara çürüttü beni.