Akıllıya Hasretim Şiiri - Mehmet Nacar

Bütün delileri benim için mi,
Yaratıp sırayla gönderiyorsun?
Duygu kovanıma sunum için mi?
Çiçekten arıyla gönderiyorsun.

Kiminin başında hunisi eksik,
Taraksız saçları havada dimdik.
Bağrımı sızlatır attığı çimdik,
Kalbinde yarayla gönderiyorsun.

Delileri çeken mıknatıs mıyım?
Âdem’den akraba gönül hısmıyım.
Akıl erbabının kadim hasmıyım,
Deliyi sürüyle gönderiyorsun.

Kiminin kırılmış tuttuğu dalı,
Meleğe benziyor hüzünlü hali,
Toplayıp her akşam açtırıp falı,
Çıkmazsa kurayla gönderiyorsun.

Taziye yerinde gülenler bende,
Hutbede ıslığı çalanlar bende,
Leğende denize dalanlar bende,
Elinde boruyla gönderiyorsun.

Kimisi teneke çalar peşimden,
Kimini kovarım çıkmaz düşümden.
Her gün üç beş deli gitmez başımdan,
Turistin turuyla gönderiyorsun.

Hayatım tükendi deli sevmekle,
Listeye bir tane akıllı ekle.
Hayırla donatıp verdiğin şekle,
Gizlenen şerriyle gönderiyorsun.

Sonunda onlara benzedim ben de,
İstersen arif de istersen bön de.
Bir saat delisiz kaldığım günde,
Cennetten huriyle gönderiyorsun.