Akıl Yetmez Şiiri - Zeki Günay

Bir kuyunun dibi karadır, ama onu gören göz,
Gören göz tek ise, başkasına edilmez ki söz.
Yusuf'un kardeşleri, Yusuf'a değil miydi öz,
Anlamak ister insan aklı, lakin akıl yetmez.

Bocalama akılları, aklına koyup tartma,
Dünya elbisen kirli, yıkayayım derken yırtma.
Akılsızın aklıyla, akıllıyım diye yatma,
Anlamak ister insan aklı, lakin akıl yetmez.

Bilemezsin kimde vardır kimde yoktur bu akıl,
Denizin üstünde balık, deniz altında çakıl.
Bırak konuşsun insan, ilmin arkasına takıl, Anlamak ister insan aklı, lakin akıl yetmez.

Minare cami ses varda, imam insan nerede,
İnsan bir yol tutturmuş, su boşa akar derede.
Sen ileride sanırsın, lakin gerçek beride,
Anlamak ister insan aklı, lakin akıl yetmez.

Kul Zeki hayli yandı, yandığı yerler yol oldu,
Kimi gün yüzü güldüde, kimi gün yüzü soldu.
Kar yağdı buz tuttu, yollar denizler öyle dondu,
Anlamak ister insan aklı, lakin akıl yetmez.

ŞAİR YAZAR= ZEKİ GÜNAY