Akıl Verir Vurguncu Şiiri - Veysel Şimşek

Bir zamanlar benden beterdi açtı
Vurgunu vurunca bizide geçti,
Herkes vurguncuyu akıl hocası seçti,
Şimdi gelmiş akıl veriri vurguncu.

Farkı yoktu bir zamanlar durgun sulardan,
Çulsuzdu anlamazdı Euro dolardan,
Bir anda yıldızı parladı birden,
Şimdiyse makamlı yürür vurguncu.

Ancaki kızgın boğaya yakışır nara,
Akıldır mantıktır cahilde para,
Hiç yerinmem benliğinden dönen gavura,
Boş yere çırpınır durur vurguncu.

Böbürlenmek olmaz gerçek zenginde,
Bir söz vardır ne biterse biter enginde,
Yoktur insanı hor görmek Kuranda Dinde,
Gün gelir ipini sürür vurguncu.

Geçip aynalara hiç bakmazmı tipine,
Kendini beğenmişlerinde uymam ipine,
Benzetir kendini akıl küpüne,
Şimdi gelmiş akıl veriri vurguncu.

Zenginde olsa beni kendine köle edemez,
Veysel çünkü kul hakkıyla haramı yemez,
Bana akıl verir bak dünkü çömez,
Şimdi gelmiş akıl veriri vurguncu.