Akıl Ver Güç Ver Şiiri - Gökhan Ateş

Çok dua ettim hiç bir kulunu yeremedim,
Korktum harama bakamadım, el süremedim
Oruç tuttum yeterince zekât veremedim,
Namaz da kıldım nefsimi yine geremedim,
Cihat ettim bu canı yoluna seremedim,

Masumları savundum, zalime katılmadım,
Dostlarımı hiç satmadım, genelde satıldım,
İyi günlerde değil, dar günde hatırlandım,
Hep gam - keder dünyanın zevkini de tatmadım,
Ömrüm çalışmakla geldi - geçti, hiç yatmadım.

İkiyüzlü ve yalancılara kibirlendim,
Sahtekâr, riyakarlara sövdüm sinirlendim,
Ben El-Fettâh olduğunu unuttum, delirdim
Sihrine kapıldım da dünyanın zehirlendim,
El-Semî'sin, El-Gâffur'sun Sen akıl ver güç ver.

Lakin hayatta nice acılara katlandım,
Bu defa çok zordayım bir çıkmaza saplandım,
İyileşmek bilmiyor derinden yaralandım,
Kömür gözlü bir zalime tutuldum, aldandım,
Evine geldim, diz çöktüm tek Sana yalvardım.

Çaresiz dayanamıyorum; akıl ver, güç ver.
Dayanma gücü ver, sabır ver, yol göster Yâ Râb.

GÖKHAN ATEŞ