Onca insan onca nefesin inadına büyüyen çoğul yalnızlığım.
Bilmiyorum üstelik neresindeyim hayatın?
Kaybolmuşluk besliyor yabanıl varlığımı.
Biçare bir beste çalıyor ruhumda sözlerini arayan.
Gördüğüm şey ne koca bir hiçlikten başka.
Gök nasıl büyük, denizler nasıl engin, ben ne kadar küçük.
Kalbime tüm dünyayı sığdırdığım anlar zamanın neresinde yitti?
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Akıl unutmuş ne yazar?
Yürek hala atıyor seni. Çok güzel....
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta