Akıl oyunu Şiiri - Mahmut Karahan

Beni bitirmek için uğraşıyorsun biliyorum
Ama unuttuğun bir şey var
Sen tutunamayanları okuyorsun
Ben sıkıca sarılıyorum kendime

Dalıp dibini görüyorum düşünselliğin
Güneşe tırmanıyorum
Düşünmek kazımaktır
Kokusunu almaktır toprağın

Altına girmeden
Çocuklara silkeleyeceği dut ağacı bırakmak
En güzel hediyem olur

On yıl sonra zeytin ağacına dokunuyor elim
Nerede biliyor musun
Uçurumun tam kenarında

Sesim inletse
Ne söyler ki karşı ki dağ benden başka

Hem kendine sarılırsan yalnız kalmazsın
Kendinle kalırsın

inim inleyen koca dağ
İçini döker sana
döküleni toplamak aşktır
Düşünsene açılmış dağılmış karanlık
Sabah oluyor