Aydınlıkta gezerken karanlıktan çıkamayan.
Ay tutulmasında güneşi mum sanan.
Bu kadar nimetin içinden nasibini alamayan.
Bendeki akıl kimsede yok demesin biri ozan.
Denizmi derin insanmı derin bilemedim.
Öyle bir kuyuya ittiler bizi adam sezemedim.
İnsanlık öyle çürümüşki filiz bile göremedim.
Bendeki akıl kimsede yok demesin biri ozan.
Şiirlerdeki manayı beşerde bulamadım.
Dünya denen durakta bir yer alamadım.
Gönlümdede yoktu pekde aldırmadım.
Bendeki akıl kimsede yok demesin biri ozan.
Kayıt Tarihi : 19.7.2019 17:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!