Akıl Başa Gelir! ... Şiiri - Şair Dadaş

Karanlığın ortasındayım, etrafımda uçurumlar....
Sessizlik tüketircesine sıkar, bu kefaret yüklü bedeni,
Sorgular dolaşırken dilimde,
-ruhumda yıldırımlar...
Karmı yağmış diye düşünürken, üzerime...
Bir ses yankı yapar, bir feryat yırtar kefeni...
Kat kat ıssızlıklar dolar, zavallı yüreğime..
Tutmaz oluyor ayaklar, tutmaz oluyor parmaklar....
Küçücük damlalar doluşuverir gözlerime...
Yüzüme vuruluverir, çiğnediğim yasaklar...
Mahşerin konukları misafirken can evime...
Akıl başa gelir ve...ve zora düştüğünü anlar...
Film şeridi olur, birer birer yaşanan yıllar...
Hangi rolü oynamışım derken kendi kendime..
-geri dönüşü olmayan yolda, acı bir ezilme...
Sanki üzerime çökü vermiş gibi dağlar! ...
Gözlerim çaresizliğime yanar, biçare ağlar...
Büyük bir kayanın altında eziliyormuşcasına...
-Feryada düşüyor, çatlarcasına dudaklar..
Bir yanda zifiri karanlıklar...
-bir yanda aklar...
Sanki sonsuzlukta kayboluyormuşcasına....
Eriyor varlık, bitiyor insanlık...
Zaman tükendi derken,
-zamansız olur zamanlar...
Yoktan varoluş var iken, yokoluşa mahkum olmuşcasına...
Tutsaklığına yanar,
-bir can daha varlığı aralar...
İşte bu anı, işte bu anı dostum..
-anlayan, anlar! ...
Anlamayan koskoca boşlukta, hep kendini arar...
Doğru sanırda yürür...
-bilmez ki her adım yüklü zarar...
Düşünmeli dostum, düşünmeli ve vermeli karar..
Ne için yaşamalı ve ne etmeli insanlar...
Ebedi olmak için gayrı vermeli ikrar..
-insanoğlu için bundadır, bundadır tek yarar! ...