Tekrar buluşmak için sözleşmiştik ayrılırken
O bir telaş içindeydi yüzünde korkunun izleri
Yanımda gülümserdi sıcak haziran gecesinde
Bir anlamı olmalıydı kaçışlarımın senden
Hayret ettim kendime sevemediğime
Bir alamet çöktü üstümüze
Tüm beyazlar siyah oldu
Bir melek nefesini üfleyince
Feryat figan doldu
Ensemde ölümün soğuk nefesini
Gölgemde karanlığın mutsuz yüzünü
Sırtımda bu şehrin günahlarını
Taşıyorum
Sen hayatıma girdiğinde
Her şeyi iki üç misli daha sevdim
gözüm hayallere dalar
içim sevdayla dolar
bir özleyiş ki
şu beni ağlatır
Olsun bu kez daha yolun başındayız
Ağrılarımla baş etmekten yoruldum
Sil günahlarımı bağışla tanrı
Ben zaten cennetten kovuldum
Sensizlik varken, yalnızlığın adı mı var?
Bu kente uğramazken sen yanıyor taş duvar
Uykularda gördüğüm bir sen çağıran dillerime sövdüm
Çözülmez kördüğüm, har alevdim söndüm
Geceler varken, gündüzlerin adı mı var?
senin en güzel yanın
aşka gülen dudakların
anla ki zor zamanlarında
yanında hep ben varım
gönlünden kopanları
Sonuna kadar içmek için
Tüm bunların saçma olduğunu biliyorum
Ama düşünmeden de edemiyorum
Yorgunluğum kimsesizliğim geliyor aklıma ve sen her şeyden muhtelif
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!