Akdeniz Çamları ve Karların Çığlığı

Akdeniz Çamları ve Karların Çığlığı

Bana yaz diyorsun
Eskisi gibi şiirler yaz.
Yazmak savaşmaktır diyorsun.
Acı yazar mutluluk okur diyorsun.
Yazmamam mutluluktan sanıyorsun
Yanılıyorsun...
İnsana mutluluk da veren garip acılar vardır
Aşktır, sevdadır, çabadır, yârdır,
Ya katığı mutluluk olmayan acılara kalmışsan
Her seferinde kanmış, aldanmış, yıkılmışsan
Hep kırılgan çıkmışsa sevdiklerin.
Sevdanı yağarken sen
Kar gibi bereketli, sakınmadan
En beyaz, en saf halinle güvendiğin dallara
O dallar Akdeniz Çamları gibi devriliveriyorsa
Burada güvenle tutunurum diye yağdığın dallar
Kırılıp seni ayaklar altına seriveriyorsa
Eriyorsun o zaman, çiğneniyorsun, eziliyorsun.
Sen hiç âşık karların gökten sevgiyle yağışını izledin mi?
Ya neşeyle Akdeniz Çamlarını sarıp sarmalayışını
Sen hiç kış geceleri kırılgan Akdeniz çamlarının
Yerlere serdiği karların çığlığını dinledin mi?
Karın umudu bütün olmaktır çamla
Tutunduğu dallarda kalıp bir mevsim
Baharın açan ilk güneşiyle beslemektir çamı
Erimek pahasına yine onunladır
Ve ona karışır erirken de...
Ama kırılgan çamlar ne yapar?
Taşıyamaz ve o sevdalı karları
Dallarını kırıp yerlere atar.
Karları taşımak gibi yürek ister
Sevgiyi taşımak.
Lapa lapa yağan sevdalı karlar yok artık
Ürkek ürkek sağa sola kaçışıyorlar
Adına tipi diyorlar bunun.
Korkak karların yağışı
Tutunamayan karların dağılışı.
Üzerine lapa lapa yağacak çamlar yok artık.
Nasıl savaşırsın,
Nasıl şiir yazarsın?
Nasıl seversin, nasıl bağlanırsın,
Biliyorsun ki tutunamayacaksın.
Unutma kış geldiğinde
Kırılgan Akdeniz çamlarının yere serdiği
Sevdalı karların çığlığını dinle...

Berna Ocakcıoğlu