Akdeniz gibiyim bugün

Sen varsın bu şiirde,
yazdığım her kelimede..
Akdeniz şahittir..
Zakküm çıçekleri
Lavanta kokuları
Palmiye ağaçları şahittir..
Sen varsın yazdığım her kelimede..

Heceleri yüreğimden parça parça kopardım.
Mısralara bıraktım.
Her noktada suskunluğum
Her harfinde senden yoksunluğum..

Bu defa ne suskunluk sustu,
Ne de sözcükler yetti anlatmaya.
Ben sadece içimdeki boşluğa
Biraz ses katmak istedim
Sonra koştum denize..
Hiç geriye bakmadan,
Boğulmaktan korkmadan
Yüzdüm saatlerce yorulduğumu anlamadan

Sığ kalan duygularıma şamandıra koymadan
Bıraktım seni içime, batmadan, taşmadan
Hiç bir sınır koymadım sen olmadan
Belki boğulur duygularım derin sularda..
Belki alır götürür,
Mutluluğu kavuşturacak başka kıyılarda
Yada denizin mavisine bakan yeşil gözlerinden
bir yıldız olur yakamoz ışıklarında..

Düşlediğim geceye sen düşersin.
Deniz anlatır sana sustuğum ne varsa.
Anlatamadığım ne varsa
Beraber izlediğimiz
güneşin naviliğe dokunduğu yere bakarım
Deli deli konuşurum kendimle
Gülüşün gelir aklıma,
sonra gelir oturursun sessizce yanıma.
Ne duşündüğümü söylemen
Gözlerine de bakmam,
anlarsın halimi, üzülürsün sana kıyamam

Seni,
göğsüme yaslanmış,
bir Akdeniz akşamı gibi sevdim.
Ne çok gürültü vardı içimde,
ne de fazla sessizlik.
Tam yerindeydi her şey,
seninle birlikte.

Nergis kokusu gibiydin Mersin’in,
bir dokunsan,
tenimde kokun kalırdı gün boyu.
Gözlerin
o yumuşak dalga;
ne zaman baksam, kıyımı vururdu usulca.

Kapbime her düştüğünde
bir martı geçerdi içimden,
kanatlarında umut,
gagasında sevda şiirleri taşıyan.

Ben seni
ne Karadeniz gibi hırçın,
ne Ege gibi nazlı...
Ben seni
Akdeniz gibi,
hep sıcak, hep mavi,
ve içimde kalan sonsuzluk gibi sevdim.

En sevdiğın şarkıyı açtım
Süzüldü deniz üzerinden gökyüzüne

Akdeniz gibi sevdim seni
dalgasızken bile içinde fırtına saklayan…
gözlerinde tüm renkler,
sesinde martıların kanat çırpışı vardı.

Sevda dedikleri buysa eğer,
ben seni
güneşin denize battığı o vakitte,
her gün yeniden
ve yeniden
ve yeniden
sevdim.