Akçay Güvercinleri Şiiri - İbrahim Yılmaz

Akçay güvercinleri gibi hür olmak isterim
Kanatlarım olsaydı o yare gitmek isterdim
İnsanların şaşkın bakışları arasında
Güvercinler kendi dünyalarında yaşıyor
Bir çocuk kendi dünyasının edasıyla
Güvercinleri daha yeni tanıyor.

Dünyaya gelen her canlıda
Bir yaşam telaşı var
Kimisi kıtlık içinde yaşar
kimisinin rızkı ayağına gelir
Aslında herkesin adresi bellidir
Sadece adrese naklin zamanı meçhul
Meçhule anlam katan kalbindeki cevherdir.

Akçay güvercinleri
Hayatın anlamını bana anlatırken
Kendilerine sunulan hayatı yaşar
Sürgit yaşam gemisinde
Hayat bir hengamedir
An gelir kimse kimseyi görmez
Kavga içinde yaşar canlılar
Çorbaya kaşık sallar gençlik yıllarım
Sofradan kalkınca
Hayatın fani olduğunu daha iyi anlarım.

Bugün güvercinlere bakarak
Kendi varlığımın anlamını düşündüm
Ve uzaklarda onu düşünürken üşüdüm
Ben kimim?
Nereden geldim
Nereye gidiyorum
Ezeldeki ruh halimi bilemiyorum
Meçhulüm olan dünyamın
Perdelerini aralayınca kalbim
İşte dedim
Hayatı anlamlı kılan cevher burada
Burada büyük resimdeki aşkım
Ruhumun senden bir zerre olduğunu
Ayılınca anlarım.

Ben seni aşkın sarhoş eden bakışlarında sakladım
Ben yine güvercinlerle bu sahilde sensiz yalnızım
Eylülün güz matemi çöktü içime hayallere daldım
Saçının bir teli olsa hatıra, ben ona da razıyım.

Bana bugün;
Sahipsiz görünen Akçay güvercinleri
Bir sahibimizin olduğunu öğretti
Yıldızların
Ayın
Güneşim
Galaksilerin sahibi kim?
Helezon gibi uzayıp gidiyor evren gözlerimde
Kalbimin sahibi sensin
Sensin metafizik ötesi dünyam
Turda cemalini görmesem de,
Her sabah nasipler
Gökten yağmur gibi iner yeryüzüne
Nasibim kadar yaşarım dünyamda
Başakların terinde saklıdır bereket
Sabah akşam refikamla sana yürüyorum
Zamanın ruh aynasına bakınca
Yalnızca ben seni görüyorum.

Aralık 2022