Akasyalar açarken Şiiri - Hatice Ak

bahardı o zamanlar, hem mevsim hem biz
salkım çiçekler gibiydik, yoktu tasamız derdimiz
ve okulumuzun bahçesinde akasya ağaçlarımız
coşkuluyduk işte, memleketimizdi tek sevdamız

yerimizde duramaz çağlardık ırmaklar misali
delikanlıydık, kaynardı yüreğimiz kısacası
kanımız akadursun damarlarımızda deli deli
bir de öğretmenimiz vardı hem kifayetsiz, hem serseri

birkaç soru çözdürmeye girerdi dersimize
sadece biz yan gelip ense yapmayalım diye
karşılıksız bırakmadık, bir baltaya sap olamadık
etiketsiz kaldık, bir plakaya dahi yazılamadık

etiketimiz mi olmadı adam mı olduk yoksa
vallahi ne kimsenin ahını aldık, ne malını çaldık
ne gözümüz oldu kimsenin parasında pulunda
ne ovasında düzünde ne oğlunda kızında

malûm öğretmenden yediğim tokat ise hâlâ aklımda
mesele ders de değildi, sağcılık solculuktu ya
küçük düşürülmüştüm, bir çok söz söylenirdi ama
terbiyem izin vermedi bakakaldım şaşkınlıkla

her kimle kavga etsem, sonunda dost oldum ama
bir tek matematik öğretmenimi affedemedim
bu yüzdendir akasya mevsimindeki iç kanamalarım
bu yüzdendir Akasyalar açtığında benim hep solmalarım

20.11.2009