Akasya Kokunu Hatırlarım Dün Gibi

Çocukluk günlerimin ilk aşkıydın
Aradan çok uzun yıllar geçti
İki tepe arasında küçük bir kasabada doğdum
Sırtı dağlara
Küçücük yüzü denize bakardı
Başından ayrılmazdı dumanlı bulutlar
Bir damla gözyaşı gibi
İçinden çağlayarak bir çay akardı
İnce, uzunca boylu, sarışın bir kızdın
Yoksa orta boylumuydun unuttum
Deniz gibi dalgalıydı gözlerin
Yosun yeşilimiydi hatırlayamadım
Pencereden bakışına rastlardım
Şadırvan Caddesi’nden her geçişimde
Bana mı, yola mı, dağlara mı bakardın
Sokaklarda sana rastlamak için çırpınırdı yüreğim
O yollarda sen mi bana rastlardın
Güzel yüzün siliniyor yaşlanan hafızamdan
Bakışların kayboluyor bakışlarımdan
Okulda aynı sıralarda oturduk
Aynı filmleri izledik Saray Sineması’nda
Osman’ın keşküllü dondurmasını yedik
Aynı bayram törenlerinde şiir okuduk
Aynı suyunda yıkandık Karadeniz’in
Aynı çayın balığını yedik
Fabrika borusunun sesiyle uyanıp
Aynı tepelerin gölgesinde yürüdük
Karıştık çoluk çocuğa
Şimdi çok sevdiklerimiz değişti
Yıllar sildi defterinden anılarımı
Unuttum seninle düşlediğim yarınlarımı
Her gidişimde senin de doğduğun topraklara
Köprübaşı’ndan yürürüm denizin kenarına
Ağaçlar arasındaki gölgeli yolda
Akasya kokularını duyunca ilkbaharda
Akasya kokunu hatırlarım dün gibi
Yıllar her şeyi silse de belleğimden
Hatırlarım seninle dolu
Akasya kokulu geçmişimi...

Turan Gökmenoğlu
Kadıköy, 12 Nisan 2007