Akan Suda İhanet Şiiri - Kağan İşçen

tek perdede akla fikre mantığa ihanet
akan suda iki kez yıkanılmaz meselesi
ihanet birbirimize kendimize
ihanet
hayal ettiğimiz çocuğumuzun yerinde
son oyununu bizle oynuyor
ayan beyan
aynamızda kümülüslü bir akşam gibi
sopsoğuk

öleceğim yankılı olur mu?
çocukluğumda ellerimde sıktığım
hangi yaprak kalır aklımda
ardarda kuş sürüleri retinamda
o esmerliği seviyorum korkusuzca
aldırmazca yaşayacağım
şiirimle yalnızlığımı katık edip
gözlerine
çekip gideceğim
öğretim çıkınımda
öğretimde
kederini nasıl kuşanıp renksizleştiğin
bütün kapı önlerini sen süpürmemelisin
beklediğim başka koyu bir mut olmalı

...

geçmişle gelecek arasında sıkışmış ömrümüz
kimlerin dipsiz kuyusuna sunduk yürek çıkrığımızı
böyle susuz kaldık yalın ayak külhani çöllerde
bu yüz benim yüzüm değil
değil mi ki aldın doğasını sattın anasını
acılarımın
kat kat karalayarak ebemkuşağımı

erken kanatlanan bir kuştu sevmek
kendime geç sana geç
hayata acele sana acele
bir yokluğum bile yok senden yana
akan suda iki kez yıkandı ihanet
ve aldatmak kendini
...
meğer hiç yokmuşuz biz
ne kendimizin ne bir başkasının olmuşuz
tükenmişliği tüketmişiz onca mahşer
bilmem ki neyi anımsarız kader kadar derin
dört dönmüşüz
aklımız sıra etrafında hayatı yaşamak sandığımızın
neyimiz var neyimiz yok harcamışız
ihtiyar söğüdün dalından sığırcık yavrusunu düşürmeye
kalabalığımızın gözü dönmüş
kendimize bile fazla gelmişiz
yalnızlığın göğsüne de yar etmemişiz başımızı

yalanlarımız yalın yakın
ama içten değil
yakınlığımız yalın uzak kederlerimize
bizim olan bir yalanımız
kederlerimize yakın bir yalınlık da kalmamış
serseri bile olamadan heder olmuşuz

geç mi kaldım bu nota acaba:

seni sevmek babında ön ayak oldum
kepazelikten kurtulmaya alt üst yorgan döşek
pazar dinlencesini bırakmalı diye sokaklar
sosyalizan ele başıyım tüm intiharların
kendini yok etsin diye burjuvazi