Yetmişlerin gündönümünde
karalara basmışım
hoyratça at sürmüşüm
yıllar üstüne
saf kan/atlar çırpınırken yitik düşlerde
küllerinden doğamamanın yangını harlanır...
Güz/eller dokudukça
nakış nakış ömrümü
ateşler yakılır visal aşkına
ç/ağlar nefes nefese
an/laşır ölüm derin sularda
kale/m k/ağıt taşkını...
Sev/işince gün/ah
ya/nar ya/kar
gece dişi yataklar
tırnak tırnağa geçmemeli
artık güneş sorunca yangınımı
kar/a haber vermemeli...
Kayıt Tarihi : 20.6.2006 18:05:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
