Bir kıyı kahvesinde, denizin ıssız mavisine dalarken bakışlarım;
bir yeri bir başka yerden ayıranın salt dil olmadığını hissettiren görüntülerle yüzleşiyordum bir an.
Önce bir renk alaşımı alıyor gözlerimi…
Sonrasında kar soğuğunda alazlanarak kavrulmuş yüzlerin kıpkızıl parıltısına takılıp kalıyorum…
Göz izlerimizle birbirimize dokunuyoruz adeta.
Bana dünya ' yı sorma sakın...!
Çünkü ben ; onunla dönmüyorum...
Bana insanları sorma sakın...!
Çünkü ben ; onlardan uzak yaşıyorum...
Bana kendimi sorma sakın...!
Çünkü ben ; kendimi sende arıyorum...
Devamını Oku
Çünkü ben ; onunla dönmüyorum...
Bana insanları sorma sakın...!
Çünkü ben ; onlardan uzak yaşıyorum...
Bana kendimi sorma sakın...!
Çünkü ben ; kendimi sende arıyorum...
